No extremo occidental da Península do Morrazo, individualizado do seu contorno e elevado sobre o Océano, o Monte do Facho acolleu ao longo de séculos distintas expresións da vida na comarca, que o son tamén da Historia de Galicia.

En primeiro lugar, desde o século X A.C. incluso o século VII A.C., existiu un poboado na ladeira este de o que a penas temos información salvo a do seu excepcional tamaño.. 

A partir do século VI A.C. xorde o castro galaico, poboado fortificado que subsistirá mesmo o século I a.C. Del aínda podemos ver parte das murallas, o foso, as pedras que conformaban as súas vivendas e que hoxe cobren as ladeiras do monte, os vertedoiros de lixo nas marxes do poboado ou a topografía actual do monte que deriva tanto da construción mesma do poboado como da configuración natural

Posteriormente, un santuario levantado sobre o cume vai recoller as vellas crenzas de quen vivira no castro para dotalas, ao longo dos séculos II ao IV d.C., dun novo carácter, agora marcado polo proceso de asimilación da cultura latina na rexión do imperio romano chamado Gallaecia. inalmente no século XVIII constrúese o posto de vixilancia costeira con fins militares do cal pervive a garita. 

Apareceron 161 altares, no que fai casei dous mil anos debeu de ser un bosque de aras levantadas sobre o cume do monte.