Casa Torre de Aldán, pertencente aos Condes de Canalejas, grandes terratenientes da Comarca, contaba cunha das extensións máis ampla e fermosa da Península do Morrazo. Situada no corazón da parroquia de Aldán, a Leira contaba con estruturas arquitectónicas de gran valor artístico e monumental.
Era empregada pola familia e achegados como lugar de descanso e recreo para practicar os seus deportes favoritos, entre eles a caza. Ata hai pouco, o poder gozar destas paraxes era cousa dun grupo reducido, dado que se trataba dunha propiedade privada. Esta condición cambiou ao pasar a Leira de Ou Frendoal, coñecida popularmente como El Bosque Encantado, a disposición do Concello de Cangas, que a recuperou e acondicionou para que poida ser admirada por veciños e turistas.
"Xardíns Históricos"
Trátase duns xardíns situados á beira esquerdo da leira, dentro dunha zona de recreo e descanso da Casa Condal, que se empregaban como bosque para a caza. Ou Frendoal, nun principio estaban unidos á leira do Pazo-Torre de Aldán ata principios do século XX, da que finalmente quedaron separados polo trazado da actual PO - 315.
Cabe destacar a súa vexetación, entre a que podemos atopar magníficos exemplos de carballos, castiñeiros, loureiros, bidueiros e algunhas especies introducidas polos condes como son as píceas, creando un ambiente doutros tempos, coma se penetrásemonos/penetrásemosnos en épocas pasadas, revivindo todo o seu esplendor.
"Acueducto elevado de Ou Frendoal" (Ou Arco da Condesa)
Do mesmo xeito que os xardíns, o acueducto situábase nunha marxe da PO?315 e tamén formaba parte dos condominios da Torre de Aldán. Tratábase dunha antiga canalización de auga que ía desde unha afastada mina, situada na zona máis elevada de Ou Frendoal, ata o Pazo. Para salvar o desnivel construíronse dous amplísimos arcos, un dos cales se eliminou coa construción do actual trazado da PO- 315, sendo o seu percorrido subterráneo. O outro arco aínda se conserva dentro da leira, por baixo do cal pasa o carreiro que percorre o parque.
O actual acueducto é medieval, pero se nos remontamos á súa orixe cabería sinalar que se sitúa na época romana. Isto dedúcese da situación dos seus canos que desembocaban no que se presume eran as antigas pilas da factoría de salgadura, que os romanos tiñan nos baixos da actual Torre de Aldán. Dita actividade salazonera requiría gran cantidade de auga, que era fornecida por unhas conducións previas ao actual acueducto. Máis tarde, xa restaurado polo Conde, a auga que corría desde as minas e que pasaba por encima do Arco, era utilizada para regadío dos seus cultivos, ricos en froiteiros e hortalizas. Este sistema de regadío foi utilizado ata os anos setenta, quedando completamente obsoleto co paso do tempo.
Doutra banda, dentro desta contorna non podemos deixar de destacar, complementos con estrutura de fábrica, que nos iremos atopando no camiño:
Pequeno castilo con foso e ponte levadiza.
A súa construción iniciouse nos anos sesenta como zona de descanso para os condes, pero quedou sen acabar. Na actualidade consérvase a súa estrutura orixinaria.
Campo de croquet.
Situado enfronte da fachada principal do castelo, foi utilizado durante os anos sesenta e setenta.
Bancos de descanso.
Paseo bordeado de castiñeiros. Onde os veciños da zona aproveitan o paseo no outono para recoller os seus froitos.
